သဘာဝရင္းျမစ္က်ိန္စာသင့္ျခင္းသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့့္အက်ံဳးဝင္မႈ ရွိ မရွိ သံုုးသပ္ျခင္း

၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ ၃၀ ရက္ (အဂၤါေန႔)　ထုတ္ ေမာ္နီတာဂ်ာနယ္ Vol. 2 No. 52 ပါ ေဆာင္းပါး။

 သဘာဝရင္းျမစ္က်ိန္စာသင့္ျခင္းသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့့္အက်ံဳးဝင္မႈ ရွိ မရွိ သံုုးသပ္ျခင္း

ဒုုတိယပိုုင္း

(ထြန္းေအာင္ေက်ာ္)

ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ စီးပြားေရးေဗဒေလ့လာသူပညာရွင္မ်ားက ကမၻာတစ္ဝွမ္းရွိ ႏုိင္္ငံမ်ားကို သူတိုု႔၏ေလ့လာမႈအရ သဘာဝရင္းျမစ္က်ိန္စာသင့္ျခင္းခံရသည့္ႏုိင္္ငံမ်ားတြင္ ေအာက္ေဖၚျပပါအခ်က္မ်ားကုိ ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႔ရွိရသည္ဟုဆုိသည္-

၁။ ဆင္းရဲခ်မ္းသာကြာျခားမႈ ျမင့္မားျခင္း။

၂။ သဘာဝရင္းျမစ္မ်ားကုိ အစုိးရႏွင့္လက္သင့္ရာအေပၚလႊာအုပ္စုမွလက္ဝါးႀကီးအုပ္ထားျခင္း။

၃။ သဘာဝရင္းျမစ္အက်ိဳးအျမတ္မ်ားကုိ ျပည္သူမ်ားခံစားခြင့္မရဘဲ လက္တစ္ဆုပ္္စာလူတစ္စုကသာ ခံစားေနျခင္း။

၄။ သဘာဝရင္းျမစ္မ်ားေၾကာင့္ ျပည္သူတိုု႔၏ဘဝတိုးတက္ခ်မ္းသာမလာဘဲ ပိုမိုအတိဒုကၡေရာက္ျခင္း။

၅။ သဘာဝရင္းျမစ္ေပါႂကြယ္ဝမႈေၾကာင့္ ျပည္တြင္းကုန္ထုတ္လုပ္မႈစီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားထက္ သဘာဝရင္းျမစ္ ထုတ္လုုပ္မႈကိုုသာ အစိုုးရက ဦးစားေပးေနျခင္း။

၆။ ျပည္တြင္းကုန္ထုတ္လုပ္မႈ က်ဆင္းသြားျခင္းႏွင့္အတူ အလုပ္အကိုုင္ရွားပါးလာၿပီး အလုပ္လက္မဲ့မ်ား ေပါမ်ားလာျခင္း။

၆။ ျပည္တြင္းလုုပ္ငန္းရွင္မ်ားကိုု အစိုုးရမွ က်ားကန္ေပးျခင္း၊ အရင္းအႏွီးစိုုက္ထုုတ္၍ ျပည္တြင္းထုုတ္ကုုန္မ်ားကုိ အားေပးျခင္းတိုု႔ကိုု မျပဳလုပ္သျဖင့္ ျပည္တြင္းလုုပ္ငန္းရွင္မ်ားသည္ ျပည္ပႏုိင္္ငံမ်ား၏ပိုု႔ကုုန္မ်ားႏွင့္ မယွဥ္ႏုိင္္ျခင္း။

၇။ အာဏာရွင္အစိုုးရ သိုု႔မဟုုတ္ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေသာ အစိုုးရမ်ား တည္ရွိေနျခင္း။

၈။ လူ႔အခြင့္အေရး အနည္းငယ္သာရွိျခင္း သိုု႔မဟုုတ္ လံုုးဝမရွိျခင္း။

၉။ ပညာတတ္မ်ား ထြန္းကားရန္ကိစၥကိုု လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားျခင္းႏွင့္ ပညာေရးကုိ အားမေပးျခင္း။

၁၀။ တိုင္းျပည္ဝင္ေငြထဲမွ စစ္အသံုးစရိတ္ကိုု အမ်ားဆံုးသံုးစြဲေနျခင္း။

၁၁။ ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ပြားေနျခင္း။

၁၂။ ျပည္သူတိုု႔ ထႂကြဆန္႔က်င္လာသည့္အခါ ေဝစားမွ်စားလုုပ္ထားသည့္ စစ္တပ္၊ ရဲတိုု႔ျဖင့္ ႏွိမ္နင္းဖိႏွိပ္ျခင္း။

အထက္ေဖၚျပပါ အခ်က္၁၂ ခ်က္ထဲမွ သဘာဝရင္းျမစ္က်ိန္စာသင့္ေနေသာႏုိင္ငံမ်ားသည္ အခ်က္အေတာ္မ်ားမ်ားႏွင့္ အက်ံဳးဝင္ေနရမည္ဟုုဆိုုခဲ့သည္။

ယေန႔ျမန္မာနိုုင္ငံတြင္ ထိုုအခ်က္အားလံုုးႏွင့္အံဝင္ခြင္က်ျဖစ္လ်က္ရွိသည္ကိုု အံ့ၾသစြာ စာဖတ္သူတိုု႔ ေတြ႔ရွိရမည္ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတစ္ခုုထဲကိုုၾကည့္ၿပီး ေရးထားသလားဟုုပင္ ထင္မွတ္ေလာက္စရာ ေသြးထြက္ေအာင္ မွန္ေနျခင္းသည္ တကယ့္ႏုိင္ငံခ်စ္စိတ္ရွိသူအားလံုုးသိရွိႏုိင္ၿပီး ထိုုက်ိန္စာဆိုုးမွလြတ္ေအာင္ မည္သိုု႔ ရုုန္းကန္ၾကမည္ကိုု စဥ္းစားၾကဖိုု႔ အခ်ိန္သိုု႔က်ေရာက္ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။  ဦးသိန္းစိန္အစိုုးရသည္ လုုပ္ေဖၚကိုုင္ဖက္ လက္ရွိစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား၊  စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းမ်ားႏွင့္ ျပတ္ျပတ္သားသားလုပ္ရန္ မ်က္ႏွာနာေနသည့္အတြက္ ဦးသိန္းစိန္အစိုုးရတစ္ဖြဲ႔တည္းႏွင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကို လုပ္ႏုိင္ရန္ အင္အားမရွိဟု သံုးသပ္သည္။

သိုု႔ရာတြင ္မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရွိသူမ်ားအားလံုုးက အျပဳသေဘာေဆာင္၍ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ၾကမည္ဆိုုလွ်င္ ဤက်ိန္္စာဆိုုးမွ လြတ္ေျမာက္ႏုိင္ပါသည္။

လက္ပံေတာင္းေတာင္အေရးအခင္းေပၚတြင္ သံုုးသပ္ၾကည့္ျခင္း။

လက္ပံေတာင္းေတာင္အေရးအခင္းသည္ ျမန္မာႏုိင္္ငံတြင္ သဘာဝရင္းျမစ္က်ိန္စာသင့္ျခင္း၏ သိသာထင္ရွားေသာ သက္ေသျပခ်က္ ပူပူေႏြးေႏြး တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။ လက္ပံေတာင္းေတာင္ အေရးအခင္း ျဖစ္ေပၚလာရျခင္းမွာ ေဒသခံျပည္သူမ်ား၏ စားဝတ္ေနေရးကုိ တုိးတက္ျမႇင့္တင္ရန္ထက္ စစ္တပ္ပုိင္ စီးပြားေရးကုမၺဏီျဖစ္သည့္ဦးပိုုင္သည္ တရုုတ္ဝမ္ေပါင္ကုမၺဏီႏွင့္ပင္းၿပီး မိမိကုမၺဏီအက်ိဳးအျမတ္ရလုိမႈ တစ္ခုတည္းကုိၾကည့္ၿပီး လုုပ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္လာသည့္ ဆုိးက်ိဳးျဖစ္သည္။ လက္ရွိတရုုတ္အစိုုးရ ကုိယ္စားလွယ္ကလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ႏုိင္ငံေရးစနစ္ ေျပာင္းလဲေနၿပီျဖစ္သျဖင့္ တရုုတ္ကုမၺဏီမ်ားသည္ ႏုိင္ငံတကာစည္းကမ္းစည္းမ်ဥ္းတိုု႔ကိုု ေလးစားလုိက္နာဖိုု႔လိုုေၾကာင္း စံုုစမ္းေရးေကာ္မရွင္၏ ဆံုုးျဖတ္ခ်က္မ်ားသည္ မွ်တမႈရွိေၾကာင္း၊ ထိုု႔ေၾကာင့္ ဝမ္ေပါင္ကုုမၺဏီက လိုက္နာလုုပ္ေဆာင္ဖိုု႔လိုုေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့ျခင္းသည္ တရားဥပေဒကင္းမဲ့ေနေသာ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ ခ်ုဳပ္ဆိုခဲ့ေသာစာခ်ဳပ္သည္ တရားမွ်တမႈ မရွိေၾကာင္းကို တရုုတ္အစိုးရ ထိပ္တန္းအရာရွိကုိယ္တုိင္က ဝန္ခံခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

ဤအခ်က္သည္ ေဒသခံျပည္သူတိုု႔၏ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းမႈျဖစ္ေသာ လယ္ယာထြန္ယက္စုိက္ပ်ိဳးမႈမ်ားကုိ အစားထိုးေပးသည့္ မည္သည့္အစီအစဥ္ကိုမွ် စနစ္တက် စီစဥ္ေပးျခင္းမရွိဘဲ “မင္းအာဏာႏွင့္ မင္းတို႔ေခြးေသ ဝက္ေသ ေသေပေတာ့၊ ငါတိုု႔ေကာင္းစားေရးအတြက္ မင္းတိုု႔ဟာ ေပးသမွ်ယူ၍ ဘိုုးစဥ္ေဘာင္ဆက္ ဓားမဦးခ်လုုပ္လာေသာလယ္ေျမမ်ားမွ ဖယ္ေပးရမည္” ဟုု တစ္ခ်က္လႊတ္ အမိန္႔ေတာ္ခ်မွတ္ၿပီး ေဒသခံမ်ား၏ဘဝကုိ ေသဒဏ္ေပးလိုုက္သည္အား လက္မခံဘဲ ရဲရဲဝင့္ဝင့္ ေတာ္လွန္လိုက္သည့္အတြက္ ရရွိလာသည့္ လက္ပံေတာင္းေတာင္ျပည္သူမ်ား၏ေအာင္ပြဲပင္ျဖစ္သည္။

စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးေကာ္မရွင္၏အစီရင္ခံစာမွ သိရသည့္အခ်က္မ်ားမွာ-

၁။ လယ္ယာေျမမ်ားကို ကာလေပါက္ေစ်းႏွင့္မေပးဘဲ ေစ်းအဆမတန္ႏွိမ္၍လည္းေကာင္း၊ ေလ်ာ္ေၾကးေပး ေခ်ျခင္းလံုးဝမရွိဘဲႏွင့္လည္းေကာင္း။ လိုအပ္သည္ထက္ပို၍လည္းေကာင္း သိမ္းယူခဲ့ျခင္း။

၂။ ဝမ္ေပါင္ကုမၺဏီႏွင့္စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုုရာတြင္လည္း ပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းမႈကုိ ေလ့လာစူစမ္းျခင္း၊ ေဒသခံမ်ား၏ သေဘာထားရယူျခင္း၊ လူထုုေသာက္သံုုးေရအေပၚအဆိပ္သင့္မႈ ရွိ မရွိ တိုု႔ကိုု ေလ့လာစူးစမ္းမႈ မရွိျခင္းႏွင့္ ေဒသခံမ်ားအား ပညာေပးျခင္းမ်ား မျပဳလုုပ္ခဲ့ျခင္း။

၃။ လက္ပံေတာင္းေတာင္တြင္ ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္မ်ား ရွိ မရွိကိုု ေလ့လာစူးစမ္းမႈမျပဳခဲ့၊ ျပဳရန္လည္း စိတ္မဝင္စားခဲ့ျခင္း။

၄။ ဦးပိုင္အေနႏွင့္ အက်ိဳးအျမတ္ မည္မွ်ရရွိသည္၊ အစိုုးရကိုု မည္မွ်အခြန္ေပးေဆာင္သည္ဆိုုသည့္ ပြင့္လင္းျမင္သာသည့္ ရွင္းလင္းတင္ျပခ်က္ မရွိျခင္း၊ အစိုးရက ရရွိသည့္အခြန္ေငြကိုု ၁၆.၈%  ျပထားၿပီး ကုုန္သြယ္ခြန္ ၈% ေပးရန္ မလုိဟု ျပ႒ာန္းထားသည့္အတြက္ အစိုုးရမွ ၈.၈%သာ ရရွိမည္ျဖစ္သည္။

၅။ ရရွိသည့္အက်ိဳးအျမတ္ထဲမွ ေဒသခံျပည္သူတိုု႔၏ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ လူမႈေရးတိုု႔တြင္ ထိထိေရာက္ေရာက္ ကူညီပံ့ပိုုးမႈမ်ား မျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းႏွင့္ ျပည္သူတို႔ ဆူပူလာသည့္အခ်ိန္မွ စဥ္းစားလာျခင္း။

၆။ ေရႊ႕ေျပာင္းေနရာခ်ထားေပးေသာ အိမ္ရာမ်ားသည္ အရည္အေသြးမမီျခင္း၊ ထိုသို႔ အရည္အေသြးမမီေသာ အိမ္ရာေဆာက္လုပ္သည့္ ကန္ထရိုက္တာမ်ားကို အေရးယူမႈ မေတြ႔ရျခင္း။

၇။ ဦးပိုင္၏ မုုိးႀကိဳးဆာလဗ်ဴရစ္အက္စစ္စက္ရံုုသည္ စက္မႈဝန္ႀကီးဌာန၏ တရားဝင္ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ လည္ပတ္ေနေသာစက္ရံုုမဟုတ္ဘဲ ၁၉ -၄-၂၀၀၇ ေန႔မွစတင္၍ တရားမဝင္လည္ပတ္ေနခဲ့သည့္အျပင္ ႏုိင္ငံတကာအဖြဲ႕အစည္းစံသတ္မွတ္ခ်က္လက္မွတ္ (International Organization for Standardization ISO Certificate) ရယူထားမႈ မရွိျခင္း။

၈။ ထိုအက္စစ္စက္ရံုုမွ အက္စစ္ထုတ္လုပ္မႈသည္ ေဒသခံျပည္သူမ်ား၏ ေသာက္သံုးေရ ညစ္ညမ္းမႈကိုု ျဖစ္ေစျခင္း၊ က်န္းမာေရးကိုု မ်ားစြာထိခိုုက္ေစျခင္း။ ေန႔စဥ္ အက္ဆစ္ တန္ ၅၀ က်ထုတ္လုပ္ေနျခင္း။ အႏၲရာယ္ရွိေသာ ဓါတုေဗဒပစၥည္းစက္ရံုု (Hazardous Plant) ျဖစ္ျခင္း။

၉။ ၁၉၉၇ ခုုႏွစ္တြင္ စပယ္ေတာင္၊ ေၾကးစင္ေတာင္သတၳဳတြင္းစီမံကိန္း ေျမဧရိယာ ၆၂၅၃.၀၄ ကိုု ႏွစ္ ၃၀ ဂရမ္ စာခ်ဳပ္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ လက္ပန္းေတာင္းေတာင္စီမံကိန္းကိုု ၂၀၁၂ ခုုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလမွစ၍ ႏွစ္ ၆၀ ေျမငွား ဂရမ္ျဖင့္ စုစုေပါင္း ေျမဧရိယာ ၇၈၆၇.၇၈ ဧကကိုု သတၱဳတြင္းဝန္ႀကီးဌာန၏ ခြင့္ျပဳမိန္႔အမွတ္ ၁၀၀၃/၂၀၁၀ ျဖင့္ ၅-၃-၂၀၁၀ ေန႔တြင္လည္းေကာင္း၊ ဦးပိုင္တစ္ဦးတည္းက လုပ္ပိုင္ခြင့္ကိုု လက္ဝါးႀကီးအုပ္ရယူထားခဲ့သည္။ သိမ္းဆည္းေျမ ၇၈၆၇.၇၈ ဧကတြင္ စိုုက္ပ်ိဳးေျမ ၅၀၅၇.၀၀ ဧက ပါဝင္သည္။ ထိုသုိ႔ ဆံုုး႐ံႈးသြားေသာ စိုက္ပ်ိဳးေျမမ်ားကိုု မည္ကဲ့သို႔အစားထိုးၿပီး ေျမၾသဇာေကာင္းေသာလြတ္ေျမရိုင္းမ်ားကုိ ရွာေဖြေပးျခင္း သို႔မဟုတ္ မိသားစုအတြက္ ရပ္တည္ႏုိင္မည့္ အလုုပ္အကိုုင္ရွာေဖြေပးျခင္းမ်ိဳးကုိ လက္ေတြ႔က်က် စီမံကိန္းခ်ၿပီး ႀကိဳတင္ၾကံစည္လုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့ျခင္းမ်ိဳးမရွိျခင္း။

၁၀။ အဆိုးဆံုုးမွာ ျပည္သူတို႔သည္လည္းေကာင္း၊ ေအာက္ေျခတပ္မေတာ္သားမ်ားသည္လည္းေကာင္း၊ တိုင္းျပည္သည္လည္းေကာင္း ရရွိသည့္အက်ိဳးအျမတ္ကိုု မခံစားရဘဲ ဦးပိုင္ကိုု ထူေထာင္ထားသည့္ စစ္ေခါင္းေဆာင္တို႔ကသာ အဆီအႏွစ္ကို ရယူခံစားခြင့္ရေနသည္မွာ အလြန္မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ကင္းမဲ့ေသာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္၏ လက္က်န္အေမြဆိုုးပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ဤအခ်က္သည္ ႏုိင္ငံပိုုင္သဘာဝ သယံဇာတရင္းျမစ္မ်ားကိုု စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားဦးစီးသည့္ဦးပိုင္ကသာ ၎တို႔၏အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ ထုုတ္ယူသံုုးစြဲေနေၾကာင္း ဦးပိုင္သည္ မည္သည့္စီးပြားေရးကိုမဆို ၎တို႔အက်ိဳးအျမတ္အတြက္ လုုပ္ခြင့္ရွိေၾကာင္း ေပၚလြင္ေနသျဖင့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္တြင္ရွိသည့္ “လူတိုင္း သာတူညီမွ် တန္းတူအခြင့္အေရး ရွိေစရမည္” ဆိုသည့္အခ်က္ကို ေျဗာင္္္ခ်ိဳးေဖါက္ထားျခင္းပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။

ျဖစ္သင့္သည္မွာ-

၁။ အစိုးရသည္ ဤစီမံကိန္းကို အဖက္ဖက္မွ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကုိ ျပဳလုပ္၍ မၿပီးမျခင္း ယာယီရပ္ဆိုင္းပစ္ျခင္းသည္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုုေသာ္ ဤေၾကးနီတူးေဖၚေရးမွရရွိသည့္ အက်ိဳးအျမတ္သည္ တိုင္းျပည္ထူေထာင္ေရးတြင္ သံုးစြဲမႈမရွိသည့္အျပင္ ေဒသခံျပည္သူလူထု၏ ေသာက္သံုးေရမ်ား အဆိပ္သင့္ျခင္းေၾကာင့္ လူထုက်န္းမာေရးကိုု ေရရွည္တြင္ မ်ားစြာထိခိုက္ႏုိင္ဖြယ္ ရွိေနျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

၂။ ဤေၾကးနီစီမံကိန္းသည္ တိုင္းျပည္ႏွင့္ ေဒသခံျပည္သူတို႔အတြက္ အမွန္တကယ္အက်ိဳးရွိသည့္ စီမံကိန္းျဖစ္ရန္မွာ ဦးပိုုင္ရရွိေသာအျမတ္ေငြ၏ သံုးပံုတစ္ပံုကိုု ေဒသခံျပည္သူတိုု႔၏ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးႏွင့္ စီးပြားတိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးတို႔တြင္ သံုုးစြဲရန္၊ က်န္တစ္ပံုကိုု အစိုးရသိုု႔ အခြန္ေပးေဆာင္ရန္ႏွင့္ က်န္တစ္ပံုုကိုု ဦးပိုင္မွခံစားရန္တို႔ကုိ ျပဳလုပ္ႏုိင္ခဲ့လွ်င္ လက္ခံႏုိင္ေကာင္းလက္ခံႏုိင္ပါလိမ့္မည္။

၃။ ဦးပိုင္၏လက္ရွိဥကၠ႒သည္ လက္ရွိတာဝန္ထမ္းေဆာင္လ်က္ရွိသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျဖစ္သည္။ ထိုသူသည္ စစ္တပ္မွ လခစားေနစဲျဖစ္သလို ဦးပိုင္ထံမွ ဥကၠ႒၏လစာကုိလည္း စားေနေသာ ႏွစ္သီးစားေလာဆိုသည္ကို သိသာစြာ ရွင္းလင္းရန္လည္း လိုေနေပသည္။ ထို႔အတူ စစ္တပ္မွ အနားယူေစလုိသည့္ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ ၅၀ ရွိသည့္ စစ္တပ္မွအရာရွိမ်ားကုိ ပင္စင္ေပးလုိက္ကာ ယင္းပင္စင္စားမ်ားကိုု အစိုုးရဌာနမ်ားတြင္ တစ္ဖန္ျပန္လည္ ခန္႔ထားၿပီး အရပ္ဖက္ဌာနမ်ား၏ ဌာနဆိုင္ရာအသီးသီး၌ စစ္အေရခြ်တ္မ်ားက အရပ္သားမ်ားကိုု အထက္မွ အုုပ္ခ်ဳပ္ခိုင္းထားေသာစနစ္ေၾကာင့္ ေနာင္အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္တြင္ ထိုသူတိုု႔ သက္ျပည့္ပင္စင္ယူသည့္အခါ စစ္တပ္၏ပင္စင္အျပင္ အရပ္ဖက္၏ပင္စင္ပါ ရယူသည့္ ႏွစ္သီးစားမ်ား ျဖစ္လာမည္။ ထုိအခါ တိုင္းျပည္က ထိုသူတိုု႔၏ ဝန္ထုုတ္ဝန္ပိုးဒဏ္ကိုု ခါးစည္းခံရေပလိမ့္ဦးမည္ျဖစ္သည္။ ထုိ႔အတြက္ တိုင္းျပည္၏ လိုေငြျပမႈသည္လည္း မ်ားစြာျမင့္မားလာၿပီး စီးပြားပ်က္ကပ္ဆိုုက္ေရာက္သြားႏုိင္ဖြယ္ရွိေနေပသည္။ လုပ္သင့္သည္မွာ အမ်ားဆံုုးရသည့္အလုပ္မွ ပင္စင္ကိုသာ ခံစားေစျခင္းျဖင့္ ေျဖရွင္းသင့္ေပသည္။

၄။ လတ္တေလာ ရခိုုင္ျပည္နယ္၊ ေတာင္ကုုတ္ၿမိဳ႕နယ္၊ ေနပူေတာင္မွ မာဘယ္ေက်ာက္မ်ားကုိ ဗီယက္နမ္ႏုိင္ငံကုုမၺဏီက ႏွစ္၂၀ ဂရမ္ယူၿပီး အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၈ သန္းေက်ာ္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမည္ဆိုုၿပီး ျပည္သူမ်ားကို ုခ်ျပသည့္အခါ အက်ိဳးအျမတ္ ခြဲေဝမႈ၊ ျပည္နယ္က မည္မွ်အက်ိဳးအျမတ္ခံစားရၿပီး ဗဟိုုအစိုုးရႏွင့္ ကုုမၺဏီက မည္မွ်အခ်ိဳးရမည္ဆိုုသည္ကိုု ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ရွင္းျပျခင္း မေတြ႔ရပါ။

၅။ ရခိုင္ျပည္နယ္မွသဘာဝဓါတ္ေငြ႔ထုတ္လုပ္ေနျခင္းႏွင့္ ထိုဓါတ္ေငြ႔မ်ားကို တရုတ္ျပည္ယူနန္သို႔သြယ္ယူ ေရာင္းခ်ျခင္းကိစၥတြင္လည္း ေဒသခံမ်ားကို ခံစားခြင့္ေပးမထားျခင္းသည္ က်ိန္စာသင့္ျခင္း၏ အမွတ္လကၡာဏာမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ႏုိင္ငံျခားသို႔ သဘာဝဓါတ္ေငြ႔ေရာင္းရေငြသည္ တစ္ႏွစ္လွ်င္ ၂ ဘီလီယ ံေဒၚလာခန္႔ရွိသည္ဟု သိရသည္။ ထိုဝင္ေငြကို ျပည္သူသို႔အတိအက်ခ်ျပျခင္းမရွိေပ။ ဓါတ္ေငြ႔ေရာင္းရေငြ ေဒၚလာသန္းႏွစ္ေထာင္ခန္႔သည္ မည္သည့္ဘဏ္စာရင္းထဲသို႔ ဝင္သြားသည္၊ မည္သို႔သံုးစြဲေနသည္ကို ျပည္သူတို႔ မသိရွိရေသးျခင္းက အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈသည္ ႀကီးႀကီးမားမား ဆက္လက္ရွိေနေၾကာင္း ေပၚလြင္ေနသည္။

နိဂံုးခ်ဳပ္။

သဘာဝရင္းျမစ္က်ိန္စာသင့္ျခင္းသည္ ျပည္သူတို႔မိမိေနထိုင္ရာေဒသတြင္ သဘာဝရင္းျမစ္မ်ားရွိေနျခင္းေၾကာင့္၊ ထိုရင္းျမစ္မ်ားကို အစိုးရမွေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပုဂၢလိကကုမၸဏီမ်ားမွေသာ္လည္းေကာင္း လာေရာက္တူးေဖၚ ထုတ္ယူသည့္အခါ ေဒသခံျပည္သူမ်ား၏ေနရာထိုင္ခင္းမ်ားေပ်ာက္ကြယ္သြားျခင္း၊ ေဒသတြင္းအစားအစာႏွင့္ ေသာက္သံုးေရမ်ား အဆိပ္သင့္ကုန္ျခင္း၊ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းလုပ္ငန္းမ်ား ပ်က္စီးသြားျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ၊ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမႈတို႔ ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔လာျခင္းတို႔သည္ က်ိန္စာသင့္ေနသည့္လကၡဏာမ်ား ျဖစ္သည္။

ထို႔အျပင္ ထိုသဘာဝရင္းျမစ္မ်ားကို ထုတ္ယူလိုသည့္အုပ္စုမ်ားအတြင္း တိုက္ပြဲမ်ားျဖစ္ပြားလာၿပီး ျပည္တြင္းစစ္ကို ျဖစ္ေပၚလာေစသည္ကလည္း က်ိန္စာသင့္ေနသည့္အက်ိဳးဆက္ပင္ျဖစ္သည္။ အရင္းမစိုက္ရဘဲ သဘာဝရင္းျမစ္မ်ားကို လက္ညွိဳးထိုးေရာင္းခ်ၿပီး တိုင္းျပည္ဘဏၰာေရးကို ရွာေဖြနိုင္သည့္အတြက္ ျပည္တြင္းကုန္ထုတ္လုပ္မႈကို စိတ္မဝင္စားေတာ့ဘဲ ရင္းျမစ္ထုတ္လုပ္မႈကိုသာ ေဇာက္ခ်လုပ္ျခင္းေၾကာင့္ တိုင္းျပည္သည္ ျပည္တြင္းအဆင့္မီထုတ္ကုန္မ်ားကို မထုတ္လုပ္ေတာ့ဘဲ ျပည္ပထုတ္ကုန္မ်ားကိုသာ တင္သြင္းအားထားရသည့္အဆင့္သို႔ က်ေရာက္သြားသည့္အတြက္ ျပည္တြင္းသံုးစြဲမႈလိုေငြျပၿပီး စီးပြားပ်က္ကပ္ ဆိုက္ေရာက္လာျခင္းသည္လည္း က်ိန္စာသင့္ျခင္း၏အက်ိဳးဆက္ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ သဘာဝရင္းျမစ္မ်ားကုိ ထုတ္ယူသည့္အခါ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္အား မည္သုိ႔အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိေစမည္၊ ေဒသခံျပည္သူမ်ားကို မည္သုိ႔အက်ိဳးရွိေအာင္လုပ္ေပးမည္၊ ထိခိုုက္ႏုိင္ေစသည့္အရာမ်ားကုိ ထိခုိက္မႈ နည္းႏုိင္သမွ်နည္းေအာင္ ႀကိဳတင္ၿပီး မည္သုိ႔ကာကြယ္မည္ဆိုုသည္ကအစ ေထာင့္ေစ့ေအာင္ အကြက္ခ်တြက္ခ်က္ၿပီး ကာကြယ္ဖိုု႔လိုုပါသည္။ အစိုးရႏွင့္ ကုမၺဏီက အက်ိဳးအျမတ္မ်ားရၿပီး ျပည္သူမ်ားက ေရာဂါမ်ားစြဲကပ္ကာ အတိဒုကၡေရာက္မည္ဆိုလွ်င္ေတာ့ မလုပ္တာ ေကာင္းပါသည္။

သဘာဝရင္းျမစ္ထုတ္လုပ္ျခင္းသည္ တိုင္းျပည္တိုးတက္ေရးႏွင့္ ျပည္သူတို႔ဘဝစည္ပင္သာယာေရးအတြက္သာ ျဖစ္သင့္ပါသည္။

ထိုအခ်က္ႏွစ္ခုလံုးႏွင့္ဆန္႔က်င္ေနသည့္ ထုတ္လုပ္မႈမ်ိဳးျဖစ္ေနပါက သူ႔သဘာဝအတိုင္း ေျမေအာက္တြင္ ထားသည္က အေကာင္းဆံုးျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

ထြန္းေအာင္ေက်ာ္

၃/၂၉ /၂၀၁၃